Jaren kwamen, jaren gingen …
Een begrip ben je niet of wordt je niet zo maar. Veel hangt af van de jaargangen, de prestaties, de leiding, de deelnemers en diens meer.
Met volstrekte zekerheid kunnen we garanderen dat groen-wit hiervoor al het nodige heeft opgebouwd.
Sedert de start in de periode einde 1967/begin 1968,is er niets onverlet gelaten om aan de voorziene vereisten te voldoen. Het zwarte en zanderige terrein is inmiddels herschapen tot een voorbeeldige groene mat met daar naast een omheining, een verlichting, een kantine en diens meer, maar ook het door de jaren steeds groeiende aantal supporters en sympathisanten, werd een ongezien fenomeen.
In hetzelfde tijdstip, kwamen we, zowel thuisspelers als bezoekers, uit de rommelige kleedkamers van het clublokaal. Langs een stukje braakgrond (huidige parking), en voorbij de slappe draadafsluiting bereikten we het terrein, op de witte lijntjes, die deels met kalk waren “geborsteld” of met wit zand waren gestrooid daar waar nog geen gras groeide. En dan nog, als die lijntjes inmiddels niet door atmosferische toestanden waren weggewist.
Na de match terug naar de “berghok-kleedkamers” om daar de plastieken kommetjes te vullen voor een wasbeurt.Zo noemden wij de activiteiten vroeger. Dan verder naar de café, dikwijls door de kamers van het clubhuis.
In 1975 kwam er door het opbouwen van een kantine een verandering in.
Inmiddels wijzigde eveneens het supportersaantal. Aanvankelijk waren het de naaste buren van het terrein die kwamen opdagen , nadat ze hun duiventillen of huisdieren op een zijspoor hadden gezet. Onnodig te vermelden dat de supporterstoestand op een succesvolle manier een wijziging had ondergaan. Het derde jaar van ons bestaan noteerden we zelfs een recordopkomst van omstaanders, toen we voor de gelegenheid (Sluis-kermis) een vrouwenmatch inrichtten. De opkomst was zeker te vergelijken met de dichte drommen die we nu de dag ondervinden met een bezoek van Kempenzonen, Flurky, maar zeker ook van gebuur Red Star.
En wat gezegd van de prestaties. Niet alleen de hoofdtenoren maar ook de andere teams (vier in de zomer van 1979), zorgden voor voorbeeldige tijden die we zeker nooit zullen vergeten. Het mocht dan gebeuren zowel tijdens de winterperiode als tijdens de zomerperioden (dit laatste gaf er op vraag van de ploegen zelf de brui aan begin 1980/begin 1981). Geen enkel bezwaar voor groen-wit want de uitmuntende prestaties bleven zich opstapelen.
Jaargang 57 : 2024 / 2025
Moeilijke situaties.
Of we (opnieuw) een vreugdevol competitiejaar tegemoet gaan kunnen we slechts hopen.Maar in deze gedachtengang lijkt het toch aangewezen om ook even stil te staan bij de mindere momenten die groen-wit, ondanks het schitterende palmares moest verwerken.
Enkele jaren geleden bracht een golf van erbarmelijke omstandigheden de wereld in rep en roer en ook Hoekske Sport deelde in de klappen tijdens de corona periode. Samen met het ganse arbeidersverhaal kunnen we alleen maar over “geamputeerde” perioden spreken. De gevolgen waren bijna desastreus voor menige elftallen , ja zelfs clubs dienden voor altijd vaarwel te zeggen aan de jaren waar ze hadden mogen deelnemen aan het sportieve gebeuren in onze kempense regionen. En nog steeds is het vermaledijde spook niet verdwenen en het moge gezegd dat wij zelf (ZG) nog steeds zware hinder mogen ondervinden van het gezwel dat maar niet wil wijken.
Maar niet alleen covid kwam de wereld uitdagen, ook op andere fronten kreeg groen-wit een deel. Zo waren er de al of niet zware kwetsuren waar sommigen onder ons meer dan hun deel van kregen , ook het aantal overledenen die hun deel voor de club hadden gebracht, kon tellen. Onder meer de gebroeders Luc en Patrick Van Reusel, (medestichter Julien) en de meer dan getrouwe Roger, mochten we niet meer in onze rangen terugzien. Het is slechts een deel van de lange lijst.
Ook waren er opnieuw de terreintoestanden die soms parten speelden en dienden we zelfs rekening te houden met de onbespeelbaarheid van het groene-witte veld.
Nieuwe competitie :
Ondanks de minder prettige belevenissen, dient de toestand zijn verloop te kennen.
En laten we toch maar beginnen met gunstig nieuws. Het mag dan ook een nipte zege geweest zijn in het treffen om de beker van het gewest, onze groenhemden brachten de begeerde beker mee naar de Bremstraat en die zege staat toch maar mooi op het al zo gevulde palmares.
Zoals elk jaar was bet evenement “Kanisjotski” een gebeurtenis om te snoepen en dat maakt dan de aanvang naar het volgende en nakende seizoen zeer belorftevol. En laten we er maar direct invliegen met de confrontatie tegen de ploeg uit Achterbos.
Flurky was zonder meer het beste team uit de voorbije competitie en bleek uiteindelijk de verdiende kampioen en verkreeg daardoor de eer om de betwisting tegen Hoekske Sport voor de “supercub” op eigen veld te mogen betwisten. En reken er maar stellig op dat zij nog altijd in een begenadigde bui vertoeven en aan groen-wit zeker geen geschenken zullen uitdelen.
Voor de gelegenheid hebben we nog eens in onze archieven gedoken en in één van onze clubbladen conden we een beginsymbool terug van een vergane competitie. De tijden van toen hebben inmiddels plaats gemaakt voor onze printers, computers, GSM’s en diens meer. Toch deden onze prehistorische “stencilmachines” het in hun tijd ook niet zo slecht.
Zjein
